தோட்டா இல்லாத துப்பாக்கி எஸ்.சங்கரநாராயணன் * இ க்காலங்களில் கிருஷ்ணசாமி திண்ணைக்கு மாற்றப் பட்டிருந்தார். நடமாட்டம் எல்லாம் ஓய்ந்து எல்லாமே படுக்கையில் என்றாகி விட்ட நிலைமை. வீட்டிற்குள் இப்படி நாற்றம் பிடித்த உடலை வைத்துக்கொள்ள எல்லாரும் முகஞ் சுளித்தார்கள். அது தாத்தாவின் வீடு. அவரே திண்ணை வைத்துக் கட்டியிருந்தார். அவரையே திண்ணையில் கொண்டுவந்து கிடத்தினார்கள். தினசரி காலையிலும் மாலையிலும் உதவியாள் ஒருத்தி வந்து அவரை சுத்தம் செய்துவிட்டுப் போக ஏற்பாடு. குடிக்க தண்ணீர் என்று அவருக்கு தாகம் எடுத்தால் ஒரு கத்து, ஊளை போலிருக்கும். உள்ளே யிருந்து யாராவது மனசிருந்தால் வருவார்கள். வேண்டா வெறுப்பாக வாயில் ஊற்றுவார்கள். “ஹா” என மூச்சு விடுவார். பெரும் நாற்ற வியூகம் அது. “ஆரு? தேவகியா?” தேவகிதான் வரணுமா, என்று நொடிப்பு கேட்டால், யார் என்ற ஆராய்ச்சியை விட்டு விடுவார். “இப்ப மணியென்ன?” உமக்கு மணி தெரிஞ்சி என்னாவப் போவது? போயி எந்தக் கோட்டையப் பிடிக்கப் போறீரு?... என்று அந்த உருவம் எழுந்து போகும். அது மருமகள் குமுதா. தேவகி அவர் பெண். அவளுக்குக் கல்யாணம் கட்டிக் கொட...
.jpg)
தங்களின் காணொளி கண்டேன், கேட்டேன். மிகவும் யதார்த்தமான பேச்சு. நம்முடைய நூலை நாமே சிபாரிசு செய்துகொள்வதில் வெட்கம் வருகிறது என்னும்போது இன்றைய குழு-எழுத்தாளர்களைப் பற்றி உண்மையிலேயே வெட்கப்படவேண்டி இருக்கிறது என்பேன். பதிப்பாளர்கள் விளம்பரம் செய்வதை நிறுத்திவிட்ட நிலையில், எழுத்தாளன் தன்னைத் தானே சுய விளம்பரம் செய்துகொள்ளவேண்டிய நிலைக்கு தள்ளப்படுகிறான். உங்களுடைய புத்தகங்கள் நன்கு விற்பனையாவது மகிழ்ச்சியளிக்கிறது. 'இருவாட்சி' யை இன்னும் பார்க்கவில்லை. சென்னை வந்ததும் பார்க்கிறேன். நன்றி. - இராய செல்லப்பா நியூஜெர்சி.
ReplyDelete